ایراسین

کدام سیاست تقسیم سود درست است؟

تولید در آزمون تقسیم سود

سیاست تقسیم سود زمانی اثربخش است که میان بازده نقدی کوتاه‌مدت و سرمایه‌گذاری بلندمدت تعادل برقرار شود. در صنایعی چون فولاد، نگهداشت سود برای طرح‌های توسعه‌ای با بازده بالا، نه‌تنها ارزش ذاتی سهام را افزایش می‌دهد، بلکه وابستگی به منابع پرهزینه را کاهش می‌کند. تصمیم درباره درصد سود باید مبتنی بر تحلیل و ظرفیت رشد باشد، نه فشارهای مقطعی بازار.

بازنگری در سیاست‌گذاری بازار سرمایه ایران؛

از توزیع سود تا تامین مالی توسعه

در کشوری که زیرساخت‌های اقتصادی آن زیر فشار تورم، نوسانات سیاسی و تحریم‌های خارجی در نوسان است، بازار سرمایه نقشی دوگانه پیدا کرده است؛ از یک‌سو، بستری برای تأمین مالی شرکت‌ها و موتور رشد اقتصادی، و از سوی دیگر، پناهگاهی برای سرمایه‌های مردمی که از تلاطم‌های بازار ارز، مسکن و طلا گریزان‌اند. در این میان، پرسش بنیادینی پیش روی سیاست‌گذاران، فعالان بازار و سهامداران قرار دارد: آیا بازار سرمایه، به‌ویژه در حوزه صنایع راهبردی، باید همچنان سودمحور باقی بماند؟ یا زمان آن فرارسیده که افق نگاه بازار، از "تقسیم سود نقدی" به "خلق ارزش بلندمدت" تغییر یابد؟

فولادمبارکه از ابزار نوین مالی رونمایی کرد؛

تأمین آتیه بازنشستگان با صندوق جدید

پیشنهادی برای جلب رضایت مجامع؛

سود نقدی تمام ماجرا نیست

بسیاری از مدیران تحت فشار تقاضای کوتاه‌مدت بازار، راه ساده‌تر یعنی تقسیم حداکثری سود را برمی‌گزینند تا رضایت آنی سهامداران را جلب کنند. اما این رویکرد، اغلب به قیمت از دست رفتن فرصت‌های بی‌بدیل برای ساخت یک مزیت رقابتی پایدار تمام می‌شود.